tłuc się

tłuc się
tłuc się I – stłuc się {{/stl_13}}{{stl_7}}'o rzeczach: ulegać przypadkowemu stłuczeniu, zgnieceniu; rozbijać się, roztłukiwać się, pękać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jajko się stłukło. Szklanki ciągle się tłuką. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}tłuc się II {{/stl_13}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uderzać o coś, wywołując przy tym odgłos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłuc się o bramy. Ćmy się tłuką o szybę. Okiennice tłuką się o ścianę. Coś się tłucze w silniku. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'robić hałas, chodząc, obijając się o coś, robiąc coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłuc się w nocy po strychu . {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'bić mocno jeden drugiego, walczyć ze sobą; bić się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłukli się kijami. Ciągle się tłuką ze sobą. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'podróżować długo w niewygodnych warunkach; trząść się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłuc się dwie godziny furmanką po bezdrożach. Tłuc się pociągiem, autobusem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'włóczyć się gdzieś bez celu; wałęsać się, szwendać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłuc się po świecie, po górach. Tłukł się nocami po ulicach przedmieścia. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'o myślach; ciągle przypominać się, nie dawać spokoju': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłucze się komuś po głowie wspomnienie, myśl, pomysł. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • tłuc się — Serce tłucze się zob. serce 23. Tłuc się jak marek po piekle zob. marek 2. Tłuc się z kąta w kąt zob. kąt 1 …   Słownik frazeologiczny

  • tłuc się jak marek po piekle — {{/stl 13}}{{stl 7}} chodzić i hałasować w nocy, kiedy inni śpią {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… …   Słownik języka polskiego

  • tłuc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vd, tłukę, tłucze, tłucz, tłukł, tłukli, tłuczony {{/stl 8}}– stłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać na drobne kawałki, niszczyć przez uderzanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} tłukąc się, bijąc się, zabić jeden drugiego, pozabijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatłukli się w bójce. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stłuc (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. tłuc (się) I{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zbić [i syn.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na kwaśne jabłko; zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

  • kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

  • poniewierać — ndk I, poniewieraćam, poniewieraćasz, poniewieraćają, poniewieraćaj, poniewieraćał, poniewieraćany «traktować kogoś, coś z pogardą, źle się z kimś lub czymś obchodzić, maltretować kogoś» Poniewierać ludźmi. Poniewierać kogoś jak psa. poniewierać… …   Słownik języka polskiego

  • piekło — n III, Ms. piekłopiekle; lm D. piekieł «według niektórych religii: miejsce czasowej lub wiecznej kary, na którą skazane są dusze zmarłych; siedziba złych duchów i dusz potępionych» ◊ Ktoś z piekła rodem «ktoś bardzo zły, trudny do współżycia» ◊… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”